تیمول در فعالیت‌های سیستماتیک شبیه فنول است در واقع تیمول یکی دیگر از فنول‌های طبیعی است که به طور گسترده‌ای برای درمان عفونت‌های متعدد در انسان در طول دوره‌های اولیه این قرن مورد استفاده قرار گرفته است.

 اما کمتر سمی است، بخشی از آن به این دلیل است که کمتر محلول است.

تیمول تنها در آب با pH خنثی کمی حل شده است ، اما در الکلها و سایر حلالهای آلی بسیار محلول است.

همچنین در محلول های آبی به شدت قلیایی به دلیل دفع فنل ، محلول است.

تيمول هنگامی که در ترکیب با کلر هگزیدین استفاده می‌شود، موثرتر از زمانی است که صرفا توسط خود استفاده می‌شود.

تیمول در ژنوتوکسیک سلول کارسینوم سلول کاکائو Caco-2 انسان نیست.

تاریخچه:

تیمول اولین بار در سال 1719 توسط شیمیدان آلمانی کاسپار نویمان جدا شد.

در سال 1853 شیمیدان فرانسوی A. Lallemand نام تیمول را داد و فرمول تجربی آن را تعیین کرد.

 تیمول اولین بار در سال 1882 توسط شیمیدان سوئدی اسکار ویدمن ساخته شد.

فعالیت آنتی‌باکتری آن توسط بعضی پزشکان ایتالیایی کشف شد،

 در حالی که مبارزه با اپیدمی کرم قلابی که کارگران ساخت تونل سنت گتارد در آلپ را در ۱۸۷۹-۱۸۸۰ کشف کردند.

این دارو همچنین در مقادیر مختلف موجود در اسانس چندین گیاه متعلق به جنس Thymus (Thyme)، Origanum (Origanum) و Carum (Ajowan) وجود دارد.

زنبورهای زنبور عسل Monarda fistulosa و Monarda didyma ، گلهای وحشی آمریکای شمالی ، منابع طبیعی تیمول هستند

بومیان بلک فوت ، عمل ضد عفونی کننده قوی این گیاهان را به رسمیت شناختند و از ماسوره گیاهان برای عفونت های پوستی و زخم های جزئی استفاده کردند.

همچنین از تیسان ساخته شده از آنها برای درمان عفونت های دهان و گلو ناشی از پوسیدگی دندان و لثه استفاده شده است

کاربرد:

یک آفت‌کش (حشره‌کش، قارچ‌کش، موش صحرایی، ضد میکروبی)

عطر و ادکلن‌سازی

یک قالب و کپک‌زده پیش‌گیرانه

یک نگه‌دارنده؛ آنتی‌اکسیدان طعم‌دهنده و واکنش‌دهنده

ماده ضد عفونی‌کننده فعال در برخی از خمیردندان‌ها

کنترل و جلوگیری از تخمیر و رشد قالب در کلنی‌های زنبور عسل

یک ضد عفونی‌کننده پزشکی و ضد عفونی‌کننده عمومی

نگه‌دارنده در هالوتان

 بی‌هوشی

ضد عفونی‌کننده در دهان‌شویه